حقیقت اینه که زندگی پسماند صفری سراسر الطاف مردم و فروشندگان به سبک زندگی تو نیست. درسته، اکثرا حال میکنن و دعاتم میکنن که ازشون کیسه نمیگیری، ولی بد اینه که الان کروناس و فروشنده ها فک میکنن حساسیت کرونا داری و برا همین از کیسه شون استفاده نمیکنی و ممکنه بشدت تلخ بشن.
نمونه ی اخیر، دیشب بود که رفته بودیم فله شکر بگیریم. یه ظرف بزرگ برده بودیم و وقتی گفتم باز نداریم سرد جواب داد و خب یه کیسه آماده شکر بهمون داد که همونم تو یه کیسه بود. به همسرم گفتم اقلا کیسه ی دومو پس بده. وقتی اومد بده به طرف به همین زشتی گفت : وردار ببر الان دیگه اونو کسی دست نمیزنه. خب موکدا من تصمیم گرفتم دیگه نرم اون مغازه و فکر کردم طرف آنتی محیط زیسته. ولی محمدحسین گفت که فکر کرده ما بخاطر کرونا بهش اینجوری گفتیم.
خلاصه آدم یه وقتا حال توضیح نداره. که من چرا کیسه نمیگیرم و ممکنه به طرف بربخوره. یا باید یه پسماند صفری با حوصله بود که همش توضیح بده، یا یه پسماند صفری بیخیال که به رفتارای بد بی توجه باشه.
گفتم انقد از زیبایی های پسماند صفری میگم، با این بعدش هم آشنا شید.
zero_waste#