این تصویری که میبینید کیسه ی خرید نیم ساعت پیش خونه ی ماست.
ما با اینکه رفاه و تره بار دقیقا سر کوچمونه تماما تلاشمون اینه تو این دو مکان نریم. تاکید بیشتر روی حذف رفاه هست بخاطر تمام سازوکارهایی که داخل این فروشگاه های بزرگ هست تا تو رو بیشتر و بیشتر به مصرف گرایی سوق بدن و بعدم تو این کرونا بی معناست فروشگاه رفتن و از اون بدتر...دیگه عصر اینکه آدم بره بگرده دنبال یه چیزی تو فروشگاه به اون بزرگی آخرم ممکنه اصلا نداشته باشن تموم شده. یه سیستمی چیزی باید باشه که آدم سرچ کنه بفهمه چی به چیه.
حالا اصلا همه ی اینا به کنار. کلا زندگی پسماند صفری نیازش به خرید سوپر مارکتی باید کم باشه. و خب برا منم کم شد و برام مهمه همون خریدهایی که هنوز حذف نشده رو از بقالی مون بکنیم. کسب و کارهای محلی مهمن و باید هواشونو داشته باشیم
آقا با این مقدمه ی طویل، تولد همسر ما امروز بود و میخواستم یه دسری براش درست کنم. پودینگ و این سوسول بازیا تو فروشگاه هست و چون موز هم میخواستیم و نمیخواستم برم تره بار برا چهار تا موز رفتیم میوه فروشی رفاه. ماجرا اینطوره که تو اگه موزتو کیسه کنی و بدی بهشون اونا کیسه های خودشونو میارن وسط. میگم آقا من خودم کیسه داشتم که. میفرمان لیبل باید بخوره. میگیم کیسه های ما خار ندارن. به اینام لیبل می چسبن ( دقیقا جمله این نبود) میگن همینه دیگه..قبول نمیکنن مسئولامون.
خواستم عرض کنم که زندگی بدون پلاستیک تنها تنها معنا نداره. تا وقتی این فروشگاه ها از آب کردن کیسه هاشون نون میخورن و نمیذارن کیسه حذف بشه اتفاق خاصی نمیوفته. یه پسماند صفری، یه فعال محیط زیستی اگه نگاهش فقط به دست و سطل آشغالی خودش باشه ذره ای نمی ارزه متاسفانه. ما باید..بااااید اکتیو بشیم. باید از دوستدار محیط زیستی به فعال محیط زیستی تبدیل بشیم.خفت کنیم رفاه و کوروش و همه ی اینایی که کیسه هاشونو تو جیب مون فرو میکنن و مصرف گرایی رو با مدل فروششون قوی تر میکنن.
این فقط بخش کیسه ای مضرات فروشگاه ها بود. بقیش باشه برا بعد
ما با اینکه رفاه و تره بار دقیقا سر کوچمونه تماما تلاشمون اینه تو این دو مکان نریم. تاکید بیشتر روی حذف رفاه هست بخاطر تمام سازوکارهایی که داخل این فروشگاه های بزرگ هست تا تو رو بیشتر و بیشتر به مصرف گرایی سوق بدن و بعدم تو این کرونا بی معناست فروشگاه رفتن و از اون بدتر...دیگه عصر اینکه آدم بره بگرده دنبال یه چیزی تو فروشگاه به اون بزرگی آخرم ممکنه اصلا نداشته باشن تموم شده. یه سیستمی چیزی باید باشه که آدم سرچ کنه بفهمه چی به چیه.
حالا اصلا همه ی اینا به کنار. کلا زندگی پسماند صفری نیازش به خرید سوپر مارکتی باید کم باشه. و خب برا منم کم شد و برام مهمه همون خریدهایی که هنوز حذف نشده رو از بقالی مون بکنیم. کسب و کارهای محلی مهمن و باید هواشونو داشته باشیم
آقا با این مقدمه ی طویل، تولد همسر ما امروز بود و میخواستم یه دسری براش درست کنم. پودینگ و این سوسول بازیا تو فروشگاه هست و چون موز هم میخواستیم و نمیخواستم برم تره بار برا چهار تا موز رفتیم میوه فروشی رفاه. ماجرا اینطوره که تو اگه موزتو کیسه کنی و بدی بهشون اونا کیسه های خودشونو میارن وسط. میگم آقا من خودم کیسه داشتم که. میفرمان لیبل باید بخوره. میگیم کیسه های ما خار ندارن. به اینام لیبل می چسبن ( دقیقا جمله این نبود) میگن همینه دیگه..قبول نمیکنن مسئولامون.
خواستم عرض کنم که زندگی بدون پلاستیک تنها تنها معنا نداره. تا وقتی این فروشگاه ها از آب کردن کیسه هاشون نون میخورن و نمیذارن کیسه حذف بشه اتفاق خاصی نمیوفته. یه پسماند صفری، یه فعال محیط زیستی اگه نگاهش فقط به دست و سطل آشغالی خودش باشه ذره ای نمی ارزه متاسفانه. ما باید..بااااید اکتیو بشیم. باید از دوستدار محیط زیستی به فعال محیط زیستی تبدیل بشیم.خفت کنیم رفاه و کوروش و همه ی اینایی که کیسه هاشونو تو جیب مون فرو میکنن و مصرف گرایی رو با مدل فروششون قوی تر میکنن.
این فقط بخش کیسه ای مضرات فروشگاه ها بود. بقیش باشه برا بعد
